ΜΑΘΗΤΕΣ & ΣΧΟΛΕΙΟ

Όπως  όλα τα χωριά  έτσι και το Γαρδίκι είχε το δικό του δημοτικό σχολείο όπου τα προπολεμικά και λίγο μετά την τραγική αναμέτρηση  (έτσι την αποκαλεί ο συγγραφέας Αλεξ. Ζαούσης)  υπήρχαν πολλοί μαθητές και μαθήτριες.  Οι Δάσκαλοι που δίδαξαν στο Γαρδίκι ήταν και αυτοί ξενιτεμένοι στο χωριό μας, για αυτό το χωριό φρόντιζε να τους παρέχει σπίτι και τα αναγκαία.  Ο υπογράφων αν και νεότερος θυμάται ότι κάθε πρωί οι μαθητές και μαθήτριες εκτός από την σχολική τσάντα (στην πραγματικότητα σακούλι)  έφερναν άλλοι  ξύλα για το τζάκι τον χειμώνα και άλλοι φρέσκα λαχανικά από της κήπους,  αυγά , τυρί και ότι άλλη παραγωγή είχε κάθε οικογένεια για τις πρώτες ανάγκες των δασκάλων.

Οι Δάσκαλοι στα πλαίσια του μαθήματος της φυσικής ιστορίας έκαναν στους μαθητές πρακτική εξάσκηση και φύτευαν τον σχολικό κήπο τα προϊόντα του οποίου ήταν για τον δάσκαλο.

Αλησμόνητα θα μείνουν και τα παιχνίδια των παιδιών της ώρες της γυμναστικής και τις ελεύθερες ώρες.

Τα παιχνίδια γενικώς ήταν.

–  Τα πεντόβολα  για αγόρια και κορίτσια..

–  Τα κιόσα  για αγόρια.

–  Η τριώδα (σημερινή τρίλιζα) . Αξέχαστη θα μείνει η φράση σπάρα μέση για

να  μπω.
–  Η δεκαεξάρα (σημερινή ντάμα)  για αγόρια και κορίτσια.
–  Το σκλαβάκι  για αγόρια. Αξέχαστες έμειναν οι μονομαχίες στο τρέξιμα μεταξύ   των αγοριών..
–  Οι κλέφτες και αστυνόμοι για αγόρια

–  Το ποδόσφαιρο αλλά δυστυχώς τόπι από κουρέλια στριμωγμένα σε μια κάλτσα   (τσερέπι).
– Τέλος όλα τα παιδιά περίμεναν πότε θα έρθει το Πάσχα να παίξουν τον
παραδοσιακό  Γκούντουλα  που ήταν πάντα σε πάρσιμο.

Αυτά τα παιχνίδια έδιναν ζωντάνια στο χωριό με της φωνές των παιδιών.
Την εποχή εκείνη κυρίως τα αγόρια περίμεναν με ανυπομονησία την ημέρα του Λαζάρου για να πάνε σπίτι το σπίτι να πουν τα κάλαντα για να μαζέψουν κυρίως αυγά και ότι άλλο επιθυμούσα η κάθε  νοικοκυρά του σπιτιού. Ήταν τα μοναδικά κάλαντα για όλο το χρόνο που έχουν ως εξής:

Καλός ειν’ άγιος ο θεός καλός για να τον πούμε
Όποιος τα΄ακούει σώζεται  κι’ όποιος το λέει αγιάζει
κι’ όποιος το καλοφρικασθεί παράδεισο λαβαίνει
Παράδεισο και λειτουργιά  κάτω στα Ιεροσόλυμα μες του Χριστού τον τάφο
Εκεί δέντρος δεν ήτανε δέντρος εφανερώθη
Ο δένδρος ήταν ο Χριστός η ρίζα η Παναγια
Και τα κλωνάρια πούχενε  ήταν οι αγγέλοι
Που μαρτυρούσαν κι’ έλεγαν μα του Χριστού τα πάθη
Το Φαραώ διάταξαν τρία καρφιά να φτιάξει
Κι’ αυτός ο τρισκατάρατος βάνει και φτιάνει πέντε
Εσύ γύφτε που τ’ έφτιαξες εσύ να τα διατάξεις
Τα δύο να βάλετε στα πόδια τ’ άλα τα δυό στα χέρια
Το πέμτο το φαρμακερό βάλτε το στην καρδιά
να τρέξει αίμα και νερό να πικραθεί η καρδιά του

Επίσης κάθε Μεγάλη Παρασκευή έλεγαν το πιο κάτω τραγούδι εις ένδειξη πένθους για την Σταύρωση του Χριστού.

Σήμερα μαύρος ουρανός,  σήμερα μαύρη μέρα
Σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται
Σήμερα κάνανε βουλή οι άνομοι Εβραίοι
Οι άνομοι και τα σκυλιά και τρισκαταραμένοι
Για να σταυρώσουν τον χριστό των πάντων βασιλέα.

Αυτά τα παιχνίδια έδιναν ζωντάνια στο χωριό με της φωνές των παιδιών.
Αλησμόνητη θα μείνει και η ετήσια σχολική εκδρομή περί τα μέσα Μαίου κάθε χρόνο.  Όλοι οι δάσκαλοι από τα γύρω χωριά (Γλούστα, Λίστα, Κουρεμάδι, Τσαρακλιμάνι, Λύκου και Γαρδίκι) κατόπιν συνεννοήσεως προγραμμάτιζαν την ίδια μέρα ημερήσια εκδρομή στη Λιστινή Λαμποβίστρα και τον Αη-Λια.  Ήταν πράγματι ημέρα μεγάλης χαράς και πρωί-πρωί ξεκινούσαν από το κάθε χωριό όλα τα αγόρια και κορίτσια με τα σακούλια γεμάτα τρόφιμα για το μεσημεριανό φαγητό και όταν ανταμώναμε όλα τα σχολεία γινόταν πανδαιμόνιο.
Όλη την ημέρα παιχνίδια, τραγούδια και χοροί. Εκεί δινόταν η ευκαιρία στα αγόρια να  αναδείξουν και τον πρωταθλητή της περιοχής στην πάλη και μάλιστα μόνο στην Ελληνορωμαϊκή (μέση με μέση την αποκαλούσαν).
Την εποχή του γράφοντος   οι νικητές στο άθλημα αυτό ήταν

1ος  Νικητής    Νικόλαος Ασίμης   από την Γλούστα.
2ος  Νικητής    Ένας Κουρεμαδίτης αλλά δυστυχώς δεν του θυμάμαι το όνομα.
3ος  Νικητής     Χρήστος Ρίζος   από το Γαρδίκι  και
4ος  Νικητής     Λάκης Τσάνος από την Γλούστα.

Πρέπει να αναφερθεί ότι το αγώνισμα της Ελληνορωμαικής πάλης ήταν το άθλημα που επιδίδονταν σχεδόν όλα τα αγόρια στα σχολεία των χωριών μας.  Όταν πολλά από τα παιδιά ξενιτεύηκαν στην Αθήνα μαζί με τους γονείς τους γράφτηκαν σε συλλόγους πάλης και συνέχισαν το άθλημα αυτό σε ερασιτεχνική βάση.

Το Γαρδίκι μας έδωσε δύο αθλητές μεγάλης κλάσης (Πανελληνιονίκες) .  Τον Παύλο Λάππα  σημερινό μέλος της Ελληνικής Ομοσπονδίας πάλης με σελίδα στο διαδύκτιο, και τον Γεώργιο Κατσάνη πρώην Γεν. Γραμματέα της Αδελφότητας.